Drenthe

De noordelijke rekenkamer kwam twee jaar geleden met  aanbevelingen hoe Provinciale Staten beter invulling zou kunnen geven aan haar kaderstellende en controlerende taak, ten opzichte van de duurzaamheid van het landbouwbeleid. De commissie omgevingsbeleid sprak vandaag, op verzoek van de Partij voor de Dieren, over dit onderwerp. Lees hier de bijdrage van Henk van de Weg

Voorzitter, een gezegde is: een broedende kip moet je niet storen, maar zoals iedereen weet moeten de eieren dan wel bevrucht zijn want anders kun je wachten tot de kip dood op het nest zit en dan komen er nog geen kuikens.
Voorzitter, u zult begrijpen: GS is in dit beeld de broedende kip!
Voorzitter, er is op het gebied van de verduurzaming van de landbouw de afgelopen jaren best het één en ander gebeurd. Wij doelen daarbij bijvoorbeeld concreet op het Programma Natuurlijk Platteland. En ook op de bijlage bij de brief van GS op de LIS over de veehouderij.
Maar we krijgen ook het gevoel dat de tijd ons als fijn zand door de vingers glijdt en dat het proces te traag verloopt waardoor we achter de feiten aanlopen.
Met de focus van de afgelopen tijd op de stikstofproblematiek zou je verwachten dat de verduurzaming in de landbouwsector een boost zou krijgen maar het tegendeel lijkt het geval.
Wij denken dat GS teveel naar Den Haag kijkt en zich daar ook enigszins achter verschuilt. Laat duidelijk zijn: het zijn geen geringe problemen waarover wij het hier hebben.
Het oogsten van het “laaghangend fruit” lijkt nu van start te kunnen gaan.
Maar wij zouden graag zien dat de provincie wat meer ambitie aan de dag legt!  zonder aan luchtfietserij te doen.
Wij verwachten geen visies en doorkijkjes van een hoog abstractieniveau maar wel plannen met ambitie, concreet, weggezet in de tijd, meetbaar…..kortom, en daar komt het weer: SMART-geformuleerd! Zodat ook PS haar taak kan uitvoeren.
Voorzitter, wij zijn nog niet zo pessimistisch als de Partij voor de Dieren maar ook wij willen handvatten om als PS vanuit de kaderstelling de controlerende taak te kunnen uitvoeren.

Het is ook niet een "wij tegen zij" maar een gezamenlijke verantwoordelijkheid om met onze landbouw een andere weg in te slaan.