Drenthe

Louise Smits stopt als Statenlid. Sinds haar verhuizing vanuit Noord-Holland is ze altijd erg actief geweest voor de SP. Ze was voorzitter van de afdeling Meppel. Een aantal jaren raadslid in Meppel en bijna zeven jaar Statenlid in Drenthe. Louise werd via de commissaris van de koning, Jozias van Aartsen, bedankt voor haar inzet.

Foto: SP

Lees hier de afscheidsspeech van Louise:

Geachte collega’s,

Er zijn van die momenten . . .

Dat je net iets te lang moet nadenken hoe die collega ook weer heet, Dat je merkt dat je een van je drie afspraken bent vergeten,Dat je het woord moet voeren maar niets zinnigs meer weet te bedenken.

Dan voel je dat je houdbaarheid in het geding komt en dat het misschien tijd wordt om te gaan. Vandaar dat ik nu voor jullie sta om dag te zeggen.

Tien en half jaar statenlid, 4 jaar in Noord-Holland en 6.5 jaar hier, het is echt mooi geweest. Ik heb het met veel plezier gedaan.

Ik ben jullie dankbaar voor de collegialiteit die ik heb ervaren, voor de betrekkelijke harmonie die onze vergaderingen en ontmoetingen hebben gekenmerkt. In Drenthe drijft men het niet gauw op de spits. Praten mag, lang praten ook, maar het moet uiteindelijk wel ergens naar leiden. En het moet niet te opzichtig voor de bühne zijn.

Er zijn hier in de staten drie collega’s die mij in het bijzonder hebben geïnspireerd. Ik wil ze langs deze weg laten weten dat ik ze erkentelijk ben voor hun  voorbeeld.

Roelie, de duidelijke manier waarop jij voor zaken gaat en daarnaast de paar keren waarop je in de staten het morele voortouw pakte om moeilijke kwesties tot een goed einde te brengen, hulde;

Jur, de man die iedereen bij elkaar weet te brengen, te verbinden, diplomaat pur sang, geweldig om je daarin bezig te zien;

Jan, de rustige manier waarop je zaken weet te duiden en in perspectief te zetten, helderheid te scheppen, een plezier om naar te luisteren.

Dank alle drie.

Dank ook Meneer Jozias dat je deze periode onze commissaris hebt willen zijn. Van mij had je mogen blijven.  Dat je nu gaat waken over Amsterdam, mijn geboortestad, een stad die ik zeer goed ken en me mee verbonden voel, stelt me gerust.

Dank aan mijn fractie: Wim, Ko, Greetje, Frank, Alie, en dank aan Philip, die op Heintje Davids begint te lijken, drie keer terugkomen. We zijn een goed team geweest, waarin ik van jullie alle ruimte heb gekregen en me gehoord hebt gevoeld.

Tegen Nico wil ik zeggen, Nico, oudste meisje gaat, oudste jongetje blijft nog even zitten?

Het is over.   I did it my way.

Ik sluit af met een welgemeend TOT ZIENS . . .